Oftewel: Het Tie-Break Haltoernooi 2012

Meteen na de mail van Marcel over het jaarlijkse Tie-Break Haltoernooi, vlogen de mailtjes heen en weer. Wie doet er mee en vooral wie is de BOB? Wij (Edith, Debby en ik) gaven ons natuurlijk per omgaande op. Het haltoernooi, daar willen we bij zijn. Debby offerde zich, na enig aandringen, vrijwel onmiddellijk op als BOB. De schat.

We probeerden nog een aantal Tie-Breakers mee te krijgen, maar helaas hadden wat vaste deelnemers andere verplichtingen.

Wij arriveerden in de helaas onverwarmde auto van Debby, ruimschoots op tijd voor ons eerste partijtje in de hal. De koffie met soesjes stond al voor ons klaar! Voor Inge leek het even een karig avondje te worden, want zij was in de veronderstelling dat het deelnemersgeld ook meteen een avondje vrij drinken inhield. Gelukkig voor Inge waren wij allen bereid haar van de nodige consumpties te voorzien.

Om 19:35 uur ging onze eerste wedstrijd van start. Edith en ik tegen Debby en Inge. We gingen mooi gelijk op, maar ik voelde bij elke slag een pijnscheut door mijn arm. Na een half uur moest ik helaas mijn tennisactiviteiten staken. Gelukkig stond dat een leuke avond niet in de weg.

Even later kwam Jolanda hinkend van de baan. De arme ziel was door haar enkel gegaan en guess what.. het was de enkel van haar ‘goede’ voet! Met een pakje ijs op haar voet en het beentje hoog en een wijntje in haar hand, had ook zij toch een leuke avond. Het blessurebankje werd gecompleteerd door Jan Herman. Ook hij verstuikte zijn enkel en zat noodgedwongen met een biertje langs de kant.

Marja was meteen bereid om in te vallen en ook Fransien en de beide Carolines stonden paraat. Intussen knipte René de ene na de andere foto en slingerde die ongevraagd op Twitter. Omdat wij daarna zijn vakantiefoto’s mochten bekijken, is hem dat vergeven.

Toen René zelf een partijtje speelde, had Natasja opdracht om her en der wat plaatjes te schieten. Zo kreeg zij Bé in een werkelijk geweldige pose vastgelegd op beeld. Een natuurtalentje, die Bé, dat zie je zo. Zijn haar zit ook altijd zo goed.

Wat was het goed om Angela er weer bij te hebben! Na een tijd van tegenslag is het heerlijk als je weer een balletje kunt slaan.

We genoten van lekkere Franse kaasjes, stokbroodjes zalm en mega blokken kaas. Ik weet niet wie daarvoor verantwoordelijk was, maar het was prima verzorgd!

Nadat Jeroen zich losgeweekt had van het Carnavalsgebeuren en André de verplichte verjaardag had afgewerkt, kwamen zij nog even kijken in Veldwijk. Top, heren!

Bij de prijsuitreiking viel Inge met haar neus in de boter en ging met een fles Berenburg naar huis (was het toch nog all inclusive, Inge!). Debby kon twee chocolade paashazen in haar tas stoppen en de pechvogels kregen allen een doos nieuwe ballen. Alle eer ging natuurlijk naar Marja, die de sterren van de hemel speelde en de meeste punten haalde. Bij de heren was Arnold de terechte winnaar.

Onze voorzitter, Wim Ruisch, liep de hele avond al met een medaille om zijn nek. Hij was onderscheiden door de Zoepkearlkes. Ik denk niet dat dit nadere uitleg behoeft… Wim, ik denk dat deze onderscheiding volkomen op zijn plaats is!

Marcel, bedankt voor een geweldig leuke avond. Het voorstel om dit twee keer per jaar te organiseren, kan ik alleen maar toejuichen.

Dorien van der Veen